Brak informacji o dostępności produktu

 

Ranigast tabletki powlekane | 150 mg | 60 tabl. | 6 blist.po 10 szt.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę
Substancja czynna: Ranitidinum
Podmiot odpowiedzialny: ZAKŁ. FARMACEUTYCZNE POLPHARMA S.A.



Opis produktu Ranigast

Kiedy stosujemy lek Ranigast?

Choroba wrzodowa dwunastnicy oraz łagodna postać choroby wrzodowej żołądka.

Zapobieganie i leczenie owrzodzeń dwunastnicy występujących podczas stosowania niesteroidowych

leków przeciwzapalnych (NLPZ).

Owrzodzenia dwunastnicy współistniejące z zakażeniem Helicobacterpylori.
Choroba refluksowa przełyku:

- objawowe leczenie dolegliwości związanych z chorobą refluksową przełyku

- Refluksowe zapalenie przełyku.

Objawowe leczenie nawracających dolegliwości dyspeptycznych nie związanych z chorobą
organiczną przewodu pokarmowego.
Zespół Zollingera-Ellisona.

Zapobieganie krwawieniom z owrzodzenia stresowego u pacjentów ciężko chorych.
Zapobieganie nawracającym krwawieniom z wrzodów żołądka i dwunastnicy.
Zapobieganie wystąpieniu zespołu Mendelsona.


Jaki jest skład leku Ranigast?

1 tabletka powlekana zawiera 150 mg ranitydyny ( Ranitidinum ) w postaci chlorowodorku (co
odpowiada 168 mg chlorowodorku ranitydyny).

Pełny wykaz substancji pomocniczych: patrz pkt 6.1


Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Ranigast?

Nadwrażliwość na ranitydynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą.


Ranigast – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Działania niepożądane obserwowane w czasie leczenia ranitydyną podano poniżej. W wielu
przypadkach nie wykazano związku przyczynowego między stosowaniem ranitydyny a wystąpieniem
tych objawów.

Działania niepożądane zostały sklasyfikowane zgodnie z częstością występowania:

bardzo często (> 1/10)

często (> 1/100, < 1/10)

niezbyt często (> 1/1000, < 1/100)

rzadko (> 10 000, < 1/1000)

bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze doniesienia

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko:

Zmiany w obrazie krwi (leukopenia, trombocytopenia),
zwykle przemijające.

Agranulocytoza lub pancytopenia, czasami z hipoplazją
lub aplazją szpiku.

Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadko:

Reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk
naczynioruchowy, gorączka, skurcz oskrzeli,
niedociśnienie i ból w klatce piersiowej).

Bardzo rzadko:
Wstrząs anafilaktyczny.

Działania te występowały po pierwszej dawce.

Zaburzenia psychiczne

Bardzo rzadko:

Przemijające stany splątania, depresja i omamy,
szczególnie u pacjentów ciężko chorych lub pacjentów w
podeszłym wieku.

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo rzadko:

Bóle głowy (czasami silne), zawroty głowy i przemijające
zaburzenia dotyczące ruchów mimowolnych.

Zaburzenia oka

Bardzo rzadko:

Przemijające niewyraźne widzenie, prawdopodobnie w
wyniku zaburzenia akomodacji oka.

Zaburzenia serca

Bardzo rzadko:

Tak jak w przypadku innych antagonistów receptora H2
bradykardia i blok przedsionkowo-komorowy.

Zaburzenia naczyniowe

Bardzo rzadko:
Zapalenie naczyń.

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo rzadko:

Ostre zapalenie trzustki. Biegunka.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadko:

Przemijające zmiany aktywności enzymów wątrobowych.
Bardzo rzadko:

Zapalenie wątroby (komórkowe, kanalikowe lub
mieszane) przebiegające z żółtaczką lub bez, zwy kle
przemijające.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Rzadko:

Wysypka skórna.
Bardzo rzadko:

Rumień wielopostaciowy, wypadanie włosów.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i
tkanki łącznej

Bardzo rzadko:

Bóle mięśni i bóle stawów.

Zaburzeni^ nerek i dróg moczowych

Bardzo rzadko:

Śródmiąższowe zapalenie nerek.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Bardzo rzadko:

Przemijająca impotencja. Ginekomastia.


Ranigast - dawkowanie leku

Dorośli:

Choroba wrzodowa dwunastnicy i żołądka

Zwykle stosuje się 1 tabletkę 150 mg dwa razy na dobę lub jednorazową dawkę 300 mg przed snem.
U większości pacjentów wygojenie owrzodzenia następuje po 4 tygodniach leczenia. U pacjentów, u
których nie uzyskano wystarczającej skuteczności leczenia po 4 tygodniach stosowania leku, leczenie
należy kontynuować przez następne 4 tygodnie.

Zapobieganie i leczenie owrzodzeń dwunastnicy występujących podczas stosowania
niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ)

W leczeniu owrzodzeń występujących w trakcie stosowania NLPZ zaleca się ranitydynę w dawce
150 mg dwa razy na dobę lub jednorazowo 300 mg na noc, w razie konieczności przez 8-12 tygodni.
Zapobiegawczo podczas leczenia NLPZ stosuje się 150 mg ranitydyny dwa razy na dobę.

Owrzodzenie dwunastnicy współistniejące z zakażeniem Helicobacter pylori

Zalecana dawka wynosi 150 mg dwa razy na dobę lub 300 mg jednorazowo na noc równocześnie z
amoksycyliną(750 mg 3 razy na dobę) i metronidazolem (500 mg 3 razy na dobę) przez 2 tygodnie.
Przez kolejne dwa tygodnie należy stosować wyłącznie ranitydynę. Leczenie zgodne z podanym
schematem w znaczący sposób zmniejsza częstość nawrotów owrzodzenia dwunastnicy.

Leczenie podtrzymujące:

W leczeniu podtrzymującym u pacjentów dobrze reagujących na krótkotrwałe leczenie (zwłaszcza
jeśli stwierdzono u nich chorobę wrzodową w wywiadzie) stosuje się zwykle 150 mg ranitydyny przed
snem.

Choroba refluksowa przełyku

W objawowym leczeniu dolegliwości związanych z refluksem żołądkowo-przełykowym zaleca się
150 mg ranitydyny jeden lub dwa razy na dobę przez dwa tygodnie.
W razie potrzeby czas terapii można wydłużyć o kolejne dwa tygodnie.

U dorosłych z refluksowym zapaleniem przełyku zaleca się zwykle 150 mg ranitydyny dwa razy na
dobę lub 300 mg (2 tabletki 150 mg) jednorazowo na noc przez 8 tygodni lub jeśli to konieczne przez
12 tygodni. W przypadku nasilonych objawów zapalenia przełyku, dawkę preparatu można zwiększyć,
stosując 150 mg ranitydyny 4 razy na dobę przez 12 tygodni.

Korzystny wpływ na leczenie ma odpowiednia pozycja ciała w czasie snu (10-15 cm uniesienie głowy
w stosunku do reszty ciała).

Nawracające dolegliwości dyspeptyczne

Zaleca się 150 mg ranitydyny raz na dobę, a w razie konieczności 2 razy na dobę przez 6 tygodni.
U pacjentów, u których takie leczenie jest nieskuteczne lub w szybkim czasie nastąpi nawrót
dolegliwości, należy dążyć do zweryfikowania dotychczasowego rozpoznania.

Zespól Zollingera - Ellisona

Dawka początkowa wynosi 150 mg ranitydyny trzy razy na dobę. U niektórych pacjentów może
zachodzić konieczność zwiększenia tej dawki. Dobrze tolerowane były dawki do 6 g na dobę.

Zapobieganie wystąpieniu zespołu Mendelsona

U pacjentów, u których istnieje niebezpieczeństwo wystąpienia zespołu Mendelsona stosuje się
150 mg ranitydyny na dwie godziny przed rozpoczęciem znieczulenia ogólnego, a najlepiej również
150 mg ranitydyny wieczorem w dniu poprzedzającym znieczulenie.

W położnictwie można stosować ranitydynę od początku porodu w dawce doustnej 150 mg co 6
godzin.

Alternatywnie można zastosować ranitydynę w iniekcji.

Zapobieganie krwawieniom z owrzodzenia stresowego u pacjentów ciężko chorych i nawracającym
krwawieniom u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka

Zwykle stosuje się ranitydynę w iniekcji.

U pacjentów, u których można podawać preparat w postaci doustnej zaleca się stosowanie 150 mg
ranitydyny 2 razy na dobę.

Dzieci:

W leczeniu choroby wrzodowej zaleca się ranitydynę w dawce 2 mg/kg mc. do 4 mg/kg mc. dwa razy
na dobę. Nie należy przekraczać dawki 300 mg ranitydyny na dobę.

Pacjenci z niewydolnością nerek:

U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 50 ml/min) wydalanie
ranitydyny może być zmniejszone, co może prowadzić do zwiększenia jej stężenia w surowicy krwi.
Dlatego u tych pacjentów nie zaleca się stosowania więcej niż 150 mg ranitydyny na dobę.
Hemodializa zmniejsza stężenie ranitydyny w surowicy. U pacjentów przewlekle dializowanych
należy podać ranitydynę w dawce 150 mg bezpośrednio po dializie.


Ranigast – jakie środki ostrożności należy zachować?

Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów z owrzodzeniem żołądka należy wykluczyć jego
nowotworowy charakter (leczenie ranitydyną może maskować objawy choroby nowotworowej
żołądka). Szczególnie dotyczy to pacjentów w średnim wieku i starszych, z zaburzeniami
dyspeptycznymi w wywiadzie, bądź pacjentów, u których zmienił się charakter dolegliwości.

Ranity dyna jest wydalana głównie przez nerki, dlatego u pacjentów z niewydolnością nerek należy
odpowiednio zmniejszyć dawkę dobową leku (patrz także punkt 4.2 - Pacjenci z niewydolnością
nerek).

Ranitydyna jest metabolizowana w wątrobie, dlatego podczas stosowania leku u pacjentów z
niewydolnością wątroby należy zachować ostrożność.

Pacjenci, którzy stosują równocześnie niesteroidowe leki przeciwzapalne i ranitydynę powinni być
systematycznie kontrolowani. Dotyczy to szczególnie pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z
chorobą wrzodową w wywiadzie.

istnieją nieliczne doniesienia sugerujące, że ranitydyna może wywołać ostre napady porfirii. Dlatego
należy unikać stosowania leku u pacjentów z ostrą porfirią w wywiadzie.

Pacjenci w podeszłym wieku: w badaniach klinicznych na grupie pacjentów powyżej 65 lat, stopień
wyleczenia choroby wrzodowej i występowanie objawów niepożądanych, nie różniły się od pacjentów
w młodszym wieku.

Palenie tytoniu sprzyja nawrotom choroby wrzodowej, należy więc zalecać pacjentom zaprzestanie
palenia.

Stwierdzono, że w pewnych grupach pacjentów, jak osoby w podeszłym wieku, chorzy z cukrzycą lub
z zaburzeniami odporności może istnieć zwiększone ryzyko zachorowania na zapalenie płuc, w
okresie wzmożonego nasilenia przypadków tej choroby. W dużych badaniach epidemiologicznych
wykazano, ze w takich okolicznościach ryzyko względne (RR) zachorowania na zapalenie płuc u osób
aktualnie przyjmujących leki z grupy antagonistów receptora H2, w porównaniu z osobami, które
przerwały leczenie, zwiększa się o 1,63 (1,07 - 2,48 przy przedziale ufności CI 95%).

Tabletki powlekane Ranigast, 150 mg zawierają również żółcień pomarańczową (E 110), która może
powodować reakcje alergiczne.


Przyjmowanie leku Ranigast w czasie ciąży

Brak kontrolowanych badań dotyczących stosowania ranitydyny u kobiet w ciąży. Ranitydyna
przenika przez barierę łożyskową i do mleka matki, dlatego lek można stosować u kobiet w ciąży i
kobiet karmiących piersią tylko w przypadku zdecydowanej konieczności.

Ranitydyna podawana w dawkach leczniczych kobietom podczas porodu lub przed cesarskim cięciem
nie wpływa niekorzystnie na przebieg porodu ani na późniejszy rozwój niemowlęcia.


Charakterystyka produktu leczniczego Ranigast

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Interakcje Ranigast z innymi lekami

Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.

Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :


Interakcje Ranigast z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja istotna

Dotyczy leków
Ranigast

Alkohol

Pod wpływem ranitydyny może wzrosnąć stężenie alkoholu we krwi, co spowoduje zmniejszenie koncentracji uwagi i zaburzenia koordynacji ruchowej. W czasie trwania terapii należy rozważyć niebezpieczeństwo związane z jednoczesnym stosowaniem leku i alkoholu.

Interakcja mało istotna

Dotyczy leków
Ranigast

Posiłki spożywane w ciągu dnia stymulują wydzielanie kwasu solnego w żołądku (obniżenie pH w żołądku). Zmniejsza się skuteczność leku. Lek powinien być przyjmowane wieczorem po ostatnim posiłku.


Grupy

  • Leki zobojętniajace sok żołądkowy, przeciwko wzdęciom i wiatropędne

Decyzje i komunikaty GIF

Obrót tym lekiem został wstrzymany.


Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.